Ik moet eerlijk bekennen dat ik vroeger mijn neus ophaalde voor huis-aan-huisbladen. Maar ik heb mijn mening herzien. Het lokale sufferdje kan een uitstekend instrument zijn om je pr-doelen te ondersteunen.

Ons gezin is ‘lid’ van zelfplukgroentetuin Elsgeesterhof. Ingrid teelt hier groenten zonder kunstmest en chemische bestrijdingsmiddelen. Wij betalen een bedrag per jaar en krijgen daarvoor elke week een groentepakket. Goed wassen, want er kunnen beestjes in zitten. Deelnemers kunnen helpen in de tuin of zich op een andere manier nuttig maken. Ik schrijf af en toe een stukje.

Op zoek naar wat anders

Een tijdje terug kreeg Ingrid van het bestuur van het volkstuincomplex te horen dat ze er niet langer welkom is. Toen ze er begon lagen er tuinen braak, maar inmiddels is er een wachtlijst. Dank je wel voor het opknappen van de tuinen, en zoek maar wat anders. Ingrid dacht dat de herontwikkeling van het gebied rond de Ruïne van Teylingen kansen bood, en vroeg me of ik een artikel wilde schrijven.

We spraken af, ik interviewde haar, schreef mijn artikel, maakte een foto en we stuurden het geheel naar De Teylinger, het huis-aan-huisblad in onze gemeente. De redactie was blij met het verhaal; ze konden het zo plaatsen en ze hoefden geen tekstschrijver te betalen.

De inzet was om de geesten rijp te maken voor een pluktuin bij de Ruïne van Teylingen. De gemeente heeft de grond rond het voormalige kasteel van Jacoba van Beieren aangekocht en wil het ontwikkelen met een sociale functie. Ingrid zag daar een kans. Het liep echter anders.

Kort na de publicatie werd ze gebeld door de eigenaar van een stuk grond van 1,3 hectare tussen Voorhout en Noordwijkerhout. Inmiddels is het huurcontract getekend. Ingrid kan er komend voorjaar gaan zaaien. Ze heeft samenwerking gezocht met een andere onderneemster, die er een bloementuin begint. Ook zonder kunstmest en chemische bestrijders.

Moestuin met lunchroom

Een andere Ingrid heeft een volkstuin vlakbij de huidige locatie van Elsgeesterhof. Ook zij heeft ideeën voor de Ruïne van Teylingen. Samen met compagnon Ellen wil ze op die plek een moes- en kruidentuin beginnen met een lunchroom. De tuin moet een sociale functie krijgen; er komen mensen te werken met een afstand tot de arbeidsmarkt.

Met hun plan wilden Ingrid en Ellen deelnemen aan de prijsvraag ‘Het Beste Idee van Teylingen’. Vooruitlopend daarop zochten ze publiciteit. Ze hadden mijn artikel over Elsgeesterhof gezien en vroegen of ik hen kon helpen.

Ik liet me alles vertellen over hun plannen, maakte foto’s en kwam nog een keer terug om een video te maken. Geen professioneel product, dat geef ik toe, maar wel een filmpje dat goed bekeken werd op de sociale media. Het artikel werd geplaatst in De Teylinger en een week later ook in de Weekendkrant, die verspreid wordt in de hele Bollenstreek. En ik kreeg twee potten zelfgemaakte jam mee van Ellen.

Of het een iets met het ander te maken heeft, kan ik niet hard maken. Maar ik was wel blij verrast toen ik vorige week in datzelfde huis-aan-huisblad las dat Ingrid en Ellen de tweede prijs hadden gewonnen voor hun idee. En 2000 euro om hun idee verder uit te werken. Een mooi resultaat. En voor beide Inges geldt dat de lokale kranten zelf hun verslaggevers eropaf stuurden om een verhaal op te halen na het behaalde resultaat.